بررسی تاثیر پیریدوکسین(vitamin b6) در کنترل استفراغ ناشی از گاستروانتریت حاد در کودکان 6 ماهه تا 12ساله

مقدمه استفراغ ناشی از گاستروانتریت می تواند باعث عوارض زیادی از جمله پارگی مالری-ویس ، آسپیراسیون وآلکالوز شود. در مواردی که استفراغ مکرر باعث ایجاد مشکل و اختلال مایع درمانی شود می توان از داروی ضد استفراغ استفاده نمود. در طب اطفال بررسی در زمینه استفاده از پیریدوکسین در درمان تهوع و استفراغ نشده است. این مطالعهقصد دارد اثر پیریدوکسین وریدی را در کنترل استفراغ ناشی از گاستروانتریت حاد ویروسی بررسی نماید. مواد و روش کار این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است.بیمارانی که با تشخیص گاستروانتریت در بیمارستان امیرکبیر بستری شدند و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، به صورت تصادفی در گروههای شاهد و مورد قرار گرفتند. در بیماران گروه شاهد مایع درمانی وریدی همراه با آب مقطر(پلاسبو) استفاده شد. به بیماران گروه مورد، پیریدوکسین به صورت وریدی همراه با مایع درمانی داده شد.از زمان بستری تا سه روز پس از شروع درمان تعداد دفعات استفراغ و علائم دیگر بیماران ، در فرم جمع آوری اطلاعات ثبت گردید.مقایسه دو گروه با استفاده از آزمون های غیر پارامتریک در نرم افزار spss آنالیز گردید. نتایج از میان 147 نفر شرکت کننده در مطالعه،72 نفر در گروه مورد و 75 نفر در گروه شاهد قرار گرفتند. با استفاده از آزمون mann-whitney تفاوت میانگین های دفعات استفراغ در مقاطع مختلف بستری و در کل دوره بستری بین گروه مورد وشاهد ارزیابی شد که تفاوت معنی دار نبود(p>0.05).میانگین مدت بستری بین دو گروه مورد و شاهد هم معنی دار نبود(p=0.19). نتیجه گیری بر اساس این تحقیق داروی پیریدوکسین(ویتامین b6)در درمان استفراغ ناشی از گاستروانتریت ویروسی کودکان موثر نبود و باعث کاهش مدت زمان بستری کودکان نگردید.از این رو به نظر می رسد مایع درمانی اصلی ترین درمان گاستروانتریت و استفراغ باشد.